Wiele problemów z otyłością ma swoje drugie dno. Otyłość rzadko kiedy pojawia się ot tak sobie, bez przyczyny. Często u jej podłoża stoją problemy z tarczycą, z hormonami, z insuliną. Tak naprawdę bardzo często u kobiet to wszystko łączy się ze sobą. Kobiety które mają problemy ginekologiczne bardzo często mają także problemy z tarczycą i z poziomem cukru. Leczenie na poziomie lekarzy rodzinnych nie jest wystarczające. Lekarz rodzinny nie może wypisać skierowanie na wiele badań. Zazwyczaj lekarz rodzinny wypisuje tylko skierowanie do lekarza specjalisty, a kolejki u takich lekarzy są ogromne, czasami trzeba nawet czekać kilka lat. W ten sposób nie ma szansy na przeprowadzenie efektywnego leczenia. Tymczasem nadwaga i otyłość pogłębiają się. Pogłębiają się także problemy towarzyszące nadwadze i otyłości. Wielu lekarzy nie jest na bieżąco z nowinkami medycznymi i po prostu nie jest w stanie przeprowadzić efektywnego leczenia pomimo swoich dobrych chęci. Trzeba jednak uczciwie przyznać, że wielu lekarzy wcale nie chcę się dokształcać. Są oczywiście tacy specjaliści, którzy jeżdżą na najnowsze konferencje i czytają najnowsze publikacje, najnowszą literatura. Jaki procent lekarzy postępuje w ten sposób – trudno powiedzieć. Zazwyczaj jednak efektywne leczenie wiąże się z koniecznością wydania pieniędzy na to leczenie podczas wizyt prywatnych. Niestety leczenie w ramach Narodowego Funduszu Zdrowia często nie przynosi rezultatów chociażby ze względu na samo oczekiwanie na swoją kolej w długiej kilkuletniej kolejce. Czasami lekarz ma wiedzę i pomysł na zdiagnozowanie i wyleczenie danego pacjenta, jednak winę ponosi po prostu system, w jakim lekarz pracuje. Lekarz jest ograniczony pewnym systemem i nie ma możliwości wypisania skierowania na wszystkie badania jakie uważa za stosowne. Insulinooporność czyli organizm oporny na działanie insuliny to schorzenie które dotyka coraz większej ilości kobiet. Często zamiast słowa insulinooporność kobiety mówią: insulinoodporność, a przecież chodzi tu o opór, a nie o całkowitą odporność. Jeżeli jednak choroba nie zostanie zdiagnozowana we wczesnym stadium, to całość może skończyć się bardzo źle. Aby zdiagnozować to schorzenie trzeba wykonać badania na czczo – cukier i insulinę. Normy laboratoryjne są bardzo różne jednak najlepiej, jeżeli wynik insuliny jest jednocyfrowy. Robiąc badanie cukru na czczo można już nawet stwierdzić cukrzycę albo przynajmniej wysokie prawdopodobieństwo istnienia tej choroby. Jeszcze lepszym i dokładniejszym diagnostycznie badaniem jest badanie krzywej cukrowej i krzywej insulinowej – razem. Często jednak nie można wykonać tego badania na własną rękę w laboratorium, nawet wtedy jeżeli chcemy za to zapłacić. Chodzi o to, że na początku tego badania trzeba wypić roztwór glukozy. Jeżeli już na czczo mamy wysoki wynik cukru, to wypicie tego roztworu może realnie zagrozić naszemu zdrowiu i życiu. Dlatego też laboratoria żądają skierowania od lekarza, który wypisując skierowanie wyraża zgodę na takie badanie i niejako bierze za to odpowiedzialność, za skutki, jakie mogą się wydarzyć. Badanie krzywej cukrowej i krzywej insulinowej polega na tym, że trzykrotnie oznacza się poziom cukru i insuliny. Pacjent przychodzi do laboratorium i ma pobieraną krew najpierw na czczo. Potem pacjent wypija roztwór glukozy. Następnie krew pobierana jest po godzinie i po dwóch godzinach. Za każdym razem oznaczone są dwa parametry – cukier i insulina. Lekiem przepisywanym przy problemach z insuliną często jest siofor, czyli pewna postać metforminy. Często ten lek jest traktowany przez pacjentki jako lek na zrzucenie zbędnych kilogramów. Siofor na odchudzanie. Tymczasem ten lek powinien być brany tylko przy realnych problemach z poziomem insuliny, a nie na wszelki wypadek. Problemy z insuliną absolutnie nie są działką każdego endokrynologa. Tak naprawdę niewielu lekarzy potrafi takie problemy diagnozować i leczyć. Wielu endokrynologów bagatelizuje złe wyniki insuliny nie mówiąc już o lekarzach rodzinnych, którzy często w ogóle nie potrafią takich wyników zinterpretować. Tymczasem pacjent cierpi i czuje się coraz gorzej. Dlatego też jeżeli pacjentka podejrzewa u siebie problemy z insuliną, powinna we własnym zakresie poszukać specjalizującego się w tym lekarza. Warto zrobić to już na samym początku odczuwania pierwszych symptomów. Jeżeli objawy będą się nasilać możemy szybko spodziewać się pogorszenia stanu zdrowia w innych obszarach. W efekcie u kobiet może nawet dojść do niepłodności. Problemy z poziomem insuliny bardzo często oznaczają problemy z jajnikami w przyszłości, policystyczne jajniki, cysty, polipy, i inne nieprawidłowości. Problemy z poziomem insuliny bardzo często łączą się z problemami ginekologicznymi i problemami z tarczycą. Tak naprawdę bardzo dobrym lekarstwem na problemy z insuliną jest po prostu dieta – zdrowe odżywianie i aktywność fizyczna. Trzeba jednak pamiętać, że w niektórych przypadkach to nie wystarczy i trzeba będzie włączyć leczenie farmakologiczne. U niektórych pacjentek sama dieta po prostu nie wystarcza i trzeba brać leki. Nie jest to żadna porażka, ponieważ dzisiejsza medycyna doskonale odpowiada na takie przypadki i jest w stanie takie pacjentki skutecznie leczyć. Lek taki jak siofor powstał właśnie w tym celu. Trzeba pamiętać, żeby przyjmować go wyłącznie z zapisu lekarza przy uzasadnionych przypadkach. Lekarz musi zapisać określoną dawkę i powiedzieć pacjentce jaką dawkę ta ma stosować. Lekarz powinien też poinformować pacjentkę o możliwych skutkach ubocznych. Chociaż pojawiają się one bardzo rzadko pacjentka musi mieć świadomość, że mogą one wystąpić i musi wiedzieć, jak wtedy zareagować. Leczenie problemów z insuliną jest proste, jednak dzisiejsza medycyna jest w stanie wyleczyć ten problem. Wiele zależy od samej pacjentki i od tego czy będzie ona stosowała się do zasad. Dziś już w księgarniach znajdziemy wiele publikacji na temat problemów z poziomem insuliny, jeszcze do niedawna ten temat był całkowicie niezbadany przez naukowców.