Współcześnie żyjący mają świadomość kruchości ludzkiego życia i wiedzą dużo na temat zagrożeń, jakie niesie otaczający ich świat. Jednak mimo całej tej wiedzy, większość ludzi nie zauważa, że największym zagrożeniem dla człowieka, często jest właśnie on. Przez lenistwo i zaniedbania potrafimy sprowadzić nasze zdrowie na skraj przepaści, a niejednokrotnie wręcz do tej przepaści je popychamy. Nadmiar jedzenia, alkohol, palenie tytoniu, stosowanie narkotyków, nadmiar leków przy jednoczesnym zmniejszeniu aktywności fizycznej, to najlepsze sposoby sprowadzenia wszelkich nieszczęść na siebie.
Dla mieszkańców krajów o wysokim stopniu postępu cywilizacyjnego, dynamicznie rozwijających gospodarkę, zamożnych kwestia głodu czy niedożywienia jest problemem znanym głównie z przekazów medialnych. Jedzenie jest tanie, łatwo dostępne i jest go tak dużo, że znaczne ilości trafiają na śmietniki. W dodatku spora część tego jedzenia jest bardzo niskiej jakości, ma dużą zawartość dodatków chemicznych. Żywność naturalna, ekologiczna, zdrowa jest droga, więc ciągle niedostępna dla pewnej grupy ludzi.
Współcześnie żyjący nie tylko źle się odżywiają, ale ich życie w otoczeniu nowoczesnych technologii nie wymaga wysiłku fizycznego. Jeśli połączymy nadmiar jedzenia z brakiem ruchu to w efekcie końcowym nie da się uzyskać innego wyniku poza nadwagą czy otyłością.
Jeszcze w wieku XIX otyłość była oznaką zamożności i wysokiego statusu społecznego. Nie widziano w niej większych problemów, nawet natury estetycznej. Rozwój nauki, a szczególnie medycyny w wieku XX i znaczny przyrost liczby ludności Ziemi mających nadwagę, wmusiły zmianę podejścia do problemu otyłości. Dzisiaj uważamy ją za schorzenie zagrażające życiu. Powstała odrębna dziedzina medycyny zajmująca się leczeniem otyłości – bariatria. Wraz z nią otwiera się liczne poradnie i szpitale bariatryczne, a liczba pacjentów nie napawa optymizmem – wciąż jest ich coraz więcej.
Większość ludzi stara się utrzymać prawidłową wagę, ale walczą o to tylko przez część swojego życia. Ludzie młodzi, tacy przed ślubem czy tuż po nim jeszcze jako tako wyglądają. Ale wraz z okrzepnięciem związku, pojawiają się pierwsze dodatkowe kilogramy. Dla kobiet przełomem jest zawsze ciąża i okres karmienia. Ciągle jeszcze większość pań objada się w tym czasie ponad wszelkie dopuszczalne normy, a potem ma problemy z powrotem do stanu sprzed ciąży. Kolejne ciąże to nowe kilogramy, a historię rodziny zawiera nie tylko album ze zdjęciami, ale również pamięć wagi łazienkowej.
Wiele osób szuka ratunku w dietach i katuje się ćwiczeniami fizycznymi. Często odchudzający się osiągają szybkie, spektakularne rezultaty. Ale powrót do starych nawyków niesie równie spektakularny efekt jo-jo – kilogramy nie tylko wracają, ale jest ich znacznie więcej, niż przed dietą.
Odchudzanie zawsze kojarzy się z wyrzeczeniami i znacznym wysiłkiem. A czy tak musi być? Być może warto spróbować innej metody. Odchudzanie bez diety jest również możliwe, a wielu uważa, że pozostawia trwałe efekty.
Od czego zacząć odchudzanie bez diety? Najpierw musi być decyzja – cel który sobie wyznacza odchudzający się nie powinien być ani odległy, ani znacznych rozmiarów, trudny do osiągnięcia. Na początku warto zastosować metodę małych kroczków – niech pierwszym etapem będzie schudniecie o jeden rozmiar. Warto wyciągnąć z szafy piękną, ale za małą sukienkę i powiesić ją na widoku. Bezproblemowe wciśniecie się w tę kreację niech będzie pierwszym celem odchudzania.
Kolejne działania, to wizyta u lekarza. Zlecając wykonanie licznych badań moczu i krwi, lekarz oceni nasz stan zdrowia i orzeknie, czy odchudzanie nie wywoła jego pogorszenia. Zdarza się to bardzo rzadko, bo lekarze z reguły nakazują odchudzanie, ale są choroby, podczas których jakiekolwiek ograniczenia czy błędy żywieniowe mogą wywołać groźne skutki. Jeśli nie będzie przeciwwskazań lekarskich, to odchudzanie czas zacząć.
Metod odchudzania nie wymagających specjalnych diet jest wiele. Najbardziej znane to:
1. Ograniczenie ilości dostarczanej energii, czyli jedzenie mniejszych porcji. Być może niektórzy nazwą to jednak dietą odchudzającą, ale skoro jemy to co zawsze, tylko w znacznie mniejszych ilościach, to nie jest to dieta sensu stricto w rozumieniu dietetyki. Jeśli zjemy codziennie o 500 kcal mniej niż zazwyczaj, to po miesiącu ograniczania porcji waga pokaże nam wartość o dwa kilogramy niższą.
2. Zwiększenie aktywności fizycznej.
Więcej ruchu, to więcej zużytej energii, którą dostarczmy w postaci składników pokarmowych. Jeśli podczas dodatkowego wysiłku organizm potrzebować będzie więcej energii niż dostarczyliśmy, to sięgnie do zapasów zgromadzonych w postaci tkanki tłuszczowej. Bilans energetyczny jest podstawowym równaniem, które codziennie powinni rozwiązywać odchudzający się – jeśli zużyjemy więcej kalorii, niż zjedliśmy, to schudniemy, bo metaboliczne procesy zachodzące w naszym organizmie zostaną zasilone energią pochodzącą z zapasów.
3. Farmakologia.
Wiele osób boi się tego sposobu odchudzania, kojarząc środki farmakologiczne ze szkodliwymi tabletkami sprzedawanymi na czarnym rynku za pośrednictwem Internetu. Istnieją jednak tabletki bezpieczne, sprawdzone, certyfikowane, które lekarze przepisują na receptę i zakupu których dokonać można w aptece. Jeśli jednak ktoś nie ma zaufania do cudownych tabletek z ogłoszenia, zawsze warto sięgnąć po bezpieczne suplementy diety, które dzięki zawartości minerałów i witamin przyspieszają metabolizm i dają w efekcie spadek wagi.
Spośród suplementów na szczególną uwagą zasługują te, która zawierają chrom. Ten mikroelement pomaga pokonać łaknienie, a szczególnie uzależnienie od jedzenia słodyczy. Warto również zakupić w aptece błonnik, który pomoże układowi wydalniczemu pozbyć się niestrawionych resztek pokarmowych.
4. Grupa wsparcia, czyli krąg ludzi wspierających odchudzających się w ich dążeniu do celu. To mogą być członkowie rodziny i przyjaciele, psycholog, albo członkowie grupy Anonimowych Żarłoków. Wsparcie psychiczne bliskich, psychologiczna pomoc fachowców pomagają przetrwać najtrudniejsze chwile zwątpienia i pokonać wszelkie trudności.
