Objadanie się ponad normę, wygodny tryb życia, brak aktywności fizycznej, to opis pasujący do większości ludzi żyjących w krajach wysoko rozwiniętych. Taki obraz kłóci się mocno z tym, co jest codziennością w wielu krajach Afryki czy Azji. Świat dzieli się na wielką strefę bogactwa ze śmietnikami wypełnionymi zmarnowaną żywnością i strefę biedy, gdzie codziennie umierają z głodu tysiące ludzi. Nikt nie potrafi wyciągnąć tego jedzenia z lodówek bogaczy i oddać go głodującym. Żaden polityk, gdy już ma władzę nie zajmuje się głodującą Afryką, szczególnie gdy jego wyborcy są ksenofobami i rasistami. Organizacje pomocowe działają bardzo prężnie, ale nie mają ani możliwości finansowych ani organizacyjnych, aby problem głodu rozwiązać systemowo.
Tymczasem bogaty świat obżera się i obrasta tłuszczem do granic, które zagrażają zdrowiu i życiu. Mimo, że współcześni ludzie wiedzą wszystko na temat zdrowia i tak zwanego zdrowego stylu życia, to jedząc ponad normę i siedząc w fotelu prowadzą tryb życia destrukcyjny, rujnujący ich życie.
W Polsce problem nadwagi i otyłości jest poważniejszy z każdym rokiem. Żywność jest relatywnie tania i powszechnie dostępna. Polacy w tej chwili są na piątym miejscu w Europie pod względem otyłości, ale wskaźnik rośnie z każdym rokiem i wkrótce mogą wspiąć się jeszcze wyżej w tej niechlubnej klasyfikacji. Już ponad 60% mężczyzn i prawie 50% kobiet mieszkających w naszym kraju ma nadwagę, otyłość a nawet otyłość olbrzymią. Otyli mają nie tylko problemy estetycznym wyglądem zewnętrznym, ale stanowią poważny problem społeczny. Liczne choroby spowodowane otyłością są przyczyną nadmiernych wydatków na służbę zdrowia. Leczenie skutków otyłości obciąża budżet państwa, a ludzie z nadmierną wagą wcześniej niż inni kończą swoją aktywność zawodową i korzystają ze świadczeń rentowych, co także obciąża budżet państwa.
Nawet jeśli kogoś społeczne skutki otyłości nie interesują, to powinien zrozumieć skutki otyłości dla siebie samego i natychmiast rozpocząć kurację odchudzającą.
Pierwsze kroki po podjęciu postanowienia warto skierować do lekarza rodzinnego. Sprawdzenie ogólnego stanu zdrowia oraz wykonanie podstawowych badań morfologicznych pozwolą lekarzowi na dokonanie oceny stopnia bezpieczeństwa kuracji odchudzającej, którą pacjent wybrał dla siebie. Warto na starcie kuracji zapisać nie tylko wagę początkową, ale również wyniki określające poziom cukru we krwi, cholesterolu, prób wątrobowych, hormonów tarczycy. Sprawdzanie tych parametrów co kilka tygodni i porównywanie nowych wyników z początkowymi, to doskonały sposób na sprawdzenie skuteczności kuracji.
Przy otyłości olbrzymiej lekarz może skierować pacjenta do specjalisty – bariatry, albo zaproponować chirurgiczne leczenie otyłości. Chirurgia, która odchudza, to nic innego jak operacje zmniejszania żołądka polegające na założeniu specjalnej opaski dzielącej żołądek na dwie części lub zmniejszenie żołądka poprzez założenie szwów, czyli zaszycie dużej części tego organu. Po operacji pojemność żołądka zmniejsza się do kilkudziesięciu centymetrów sześciennych, więc można jeść wyłącznie bardzo małe porcje.
Jeśli nadwaga nie wymaga aż tak radykalnych metod leczenia każdy może sam przeprowadzić kurację odchudzającą. Najpierw warto zastanowić się nad wyborem diety. Internet pełen jest stron z blogami i poradami dietetycznymi, ale może warto pójść do gabinetu dietetyka, który po badaniu i wywiadzie orzeknie, jaka dieta jest tą najlepszą w naszym wypadku i pomoże nam ją skomponować.
Przy ustalaniu sposobu odżywiania podczas dłuższej kuracji odchudzającej musimy pamiętać, że najważniejsze jest nie tylko ograniczenie wartości energetycznej posiłków, ale komponowanie ich w taki sposób, aby dostarczyć organizmowi wszystkich niezbędnych składników pokarmowych. W czasie diety z reguły mocno ogranicza się węglowodany i tłuszcze, jednak całkowita ich eliminacja może spowodować deficyty minerałów czy mikroelementów, które odbiją się na ogólnej kondycji zdrowotnej.
Dostarczanie minerałów i witamin będzie skuteczne jeśli w diecie redukcyjnej zostaną uwzględnione warzywa. Warzywa na odchudzanie są najbardziej wartościowym i skutecznym składnikiem diety. Witaminy dostarczane w warzywach surowych i sokach oraz w jarzynach gotowanych na parze, to katalizatory procesów metabolicznych zachodzących w organizmie człowieka. Niedobór witamin wywołuje liczne, czasem ciężkie choroby. Witaminy nie są budulcem ludzkich komórek, ale bez ich udziału procesy życiowe są mocno zaburzone. Warzywa na odchudzanie to również bogactwo błonnika. Znaczne ograniczenie pokarmów podczas kuracji odchudzających jest często przyczyną uporczywych, nieprzyjemnych i bolesnych zaparć. Zalegająca w jelitach przez wiele dni treść jest źródłem zanieczyszczania całego organizmu. Pozbycie się tego balastu to nie tylko ulga, ale konieczność oczyszczenia organizmu z toksyn. Błonnik dostarczany w warzywach działa w tym względzie cuda – jak szczotka do zamiatania wymiata z jelit niezużyte w procesie trawienia odpady i pomaga wydalić je na zewnątrz.
Podczas kuracji trzeba pamiętać, że nie wszystkie warzywa na odchudzanie działają jednakowo skutecznie. Należy unikać spożywania warzyw o wysokim indeksie glikemicznym. Wrogiem odchudzających się są ziemniaki. Podczas kuracji można jeść jedynie ugotowane, w minimalnych ilościach, a najlepiej zrezygnować z nich w ogóle. Niektóre warzywa zmieniają poziom indeksu po ugotowaniu. Marchewka surowa jest bezpieczna i można ją jeść w dużych ilościach. Po ugotowaniu staje się zagrożeniem dla osób z cukrzycą. Podobnie dzieje się w przypadku buraków czerwonych. Sok z surowego buraka to bogactwo witamin i minerałów, ale burak ugotowany ma już bardzo wysoki IG i nie może być spożywany w zbyt dużych ilościach.
Niezależnie od rodzaju diety ograniczającej kalorie każdy odchudzający się powinien wzmóc swoją aktywność fizyczną. Codzienna porcja ruchu powinna wynosić co najmniej 30 minut. Można zacząć od spacerów, a wraz z powracającą kondycją zmieniać rodzaj aktywności na taką, która wymaga większego wysiłku.
